hayattan öğrenilen şey

Sabretmeyi öğrendim. İyiye, kötüye her şeye sabretmeyi ve sabrın sonunun gerçekten de selamet olduğunu öğrendim. Zaman her şeyin ilacı evet. Ama sabredebilmek büyük bi yetenek bence. Çok şey yaşayabiliyor, üzülüp ölecek dereceye de gelsen sonunun her zaman aydınlık olduğunu anladım ben bu hayatta. Belki çok uzun yaşamadım ama duyduğum en doğru söz sabrın sonu selamettir.. Güzel günler yakın, göreceğiz.. Sabredelim :)

istediğimi yapabilmem için illa birine ihtiyacımın olmadığını

insanların en dibe vurduğunuz anda üzerinize çıktığını öğrendim. mayasında öyle bir yozluk ve alçaklık var ki, her türlü iğrençliği yapmaya meyilli insan. yeter ki en dibe vurun. kaldırmak yerine bir de onlar sizden faydalanmak isterler. cinsiyetin, yaşın bir önemi yok. küçük bir çocuk olsanız da bu böyle, tonton bir ihtiyar olsanız da, ya da hayata yeni atılan bir ergen veyahut her şeyin farkında olmaya başladığınız olgun yaşlarınız. fark etmez. yeter ki suistimale açık olduğunuzu fark etsinler.

Arkanda kim olursa olsun kendi ayaklarının üzerinde durman gerektiğini ögrendim zirâ yolun sonunda bir başınasın.

insanlar dert anlatmayacakları zaman seni dinlemiyorlar, üstelik sen kötü olduğunda onlar iyiyse asla nasıl olduğunu sormuyorlar. 34üme geldim, en iyi öğrendiğim şey nankörlük.

Güçlü ol mutlu ol gülümse ve siktir et demeyi.

Her şeyin en kötü ihtimalini düşünüp kendimi buna hazırlamayı.

Kendine yaslananın dik yürüdüğünü.

hiçbir sikim öğrenemedim hala aynı olayları farklı kişilerle tekrar tekrar yaşıyorum

Ailen, sevgilin dahil herkesin her şeyin yalan olduğunu, yaptığın iyiliklerin verdiğin çabaların boşa gittiğini ve en doğrusunun yalnız takılmak olduğunu öğrendim. Sabırlı biriyim ama her şey o kadar çok zoruma gidiyor ki. Bin iyilik yaparsın bir kötülüğün konuşulur ya hani. Gün gelir yaptıkların yapmasaydın olur ya. Müslüm babanın da dediği gibi... Nasılda kanmıştım her gülen yüze Canımı vermiştim dost denen söze Birazcık ihtiyaç duymuşken size Nereye gittiniz sahte dostlarım Nasıl da yalnızım nasıl çaresiz Nerde nerde arkadaşlarım? Nerde nerde sahte dostlarım?

Bağlanmamak gerektiğini öğrendim.

hiçbir şey sikimde değil bunu öğrendim

Olmayınca olmadığını. Zorlamanın yorgunluktan başka bir şey olmadığını. Yaşayacaklarıma korku, endişe ile yaklaşarak onları engelleyemeyeceğimi, aslında sadece ertelediğimi öğrendim.

başkalarını yargılamamayı, büyük konuşmamayı öğrendim. hatta öğrendim derken bile büyük konuşuyormuşum gibi geliyor. hayat yine gelip 'he öğrendin he' diyerek çakacakmış gibi.

anne baba haricinde kimseyi dünyanın merkezi yapmamayı,fedakarlığı az az göstermeyi,düzelir bakalım diyerek ertelememeyi,size yardım eden insanları hiçe saymamayı,sizi yok edenleri yok saymayı ve bir çok şey paylaştığınız insanların bir gün sizi senede bir hatırlayacaklarını öğrendim..giderken bile güzel izler bırakmak lazım

Para biriktirebilmek için para harcayarak pasif gelir kaynağı oluşturmalıyız, sadece maaşın bir kısmını yastık altına iterek yapacağımız birikim, birikim yapmak uğruna konforsuz hayatta yaşamaktan, mutlu anlarda sevinmemekten farksız.

Yaptığımız her şeyin her hatanın bedelini er geç ödediğimizi...

sorulara ve cevaplarına takılmamak gerektiğini

parası ve torpili olmayan kimsenin bu ülkede emeklerinin karşılığını alamayacağını öğrendim kuzenim var babası zengin amcası makam mevki sahibi kendisini zorla özel okula göndere göndere okuttular bu sene 2 yıllık anestezi bitiriyomuş amcası da torpilini hazırlamış acıbadem hastanesinde işe başlıyomuş bense yıllardır ders çalışırım ders çalışmak dışında bi yeteneğim yok hukuk okuyorum ama torpilim yok babamda zengin değil benim kalem tutmaktan parmağımda nasır var ama 4 yıl sonra işssiz kalacağım veya emeklerimin karşılığını alamayacağım gerçeğiyle yüzleşiyorum her gün

Hiçbir şey öğrenemedim ya akıllandım sanıyorum ama herkes ağzıma sıçıyor✌🏻

Sevgilin gider yanında ailen ve arkadaşların kalır.

seveni sikerler sikeni severler

İnsan desteksiz yapabilir ama köstekle yapamıyor.

henüz anlayamadım. dur bakalım yaşımız genç daha.

Her şeyin bir karşılığı olduğu. İyi ya da kötü fark etmez her yaşanan şeyin bir karşılığı var.

Hiç bir şey. Uslanmazım ben kafam laf almıyor.

"Şu ana kadar tek bir adımını görmediğin herkese karşı attığın adımları hiç düşünmeden geri al. Geri alamıyorsan, o adımlarını kes. O ara, hiç söylemeseler de tam da onların istediği kadar açılacaktır. Çünkü o aranın kapanmasını isteyen herkes, şimdiye çoktan o adımları atmalıydı."

Tanıdığım tüm erkekler aynıydı

herkesin sevdiği, herkesle çok iyi anlaşan insanlardan uzak durmak lazım.

İnsanın güzelliği de çirkinliği de yüzüne yansıyor.

bıyık büküle büküle kaytan, insan s…. s….. şeytan oluyormuş gerçekten. bıyıktan emin değilim ama ikincisi netttt.

777 bi işe yaramıyor arkadaşlar ben bunu bilirim bunu söylerim.

Çiçeklerin çöplerden daha güzel olduğunu sineklere anlatamazsın.

Akışına bırakmak büyük sorunların çözümü .Bir şekilde okyanusa kavuşuyorsun.

Koca bir yalan, anlamsız ve tam olarak bir hiç olduğu.

Akrabalardan uzakta yaşayacaksın, annen baban da dahil.

İyi olan şeyin düşmanı çok olur. Her ne yaparsanız yapın bu toplumda mutlaka laf söylenecek bişey bulunur. Sanki herkes çok mükemmelmiş gibi eleştiri yağmuruna kalıyorsunuz. Bir başarının övülmediğini aksine o başardığınız işte bile bir eksik arayanlar olduğunu öğrendim. Ben laf söylemeye çekinen biriydim gerektiği yerde birilerini ezmekten artık çekinmiyorum. Haa birde bişeyler yapmayı planlıyorsanız kimseye anlatmamak gerekiyor sonra elinizde patlama olasılığı çok yüksek.

ben öğreniyorum ama her sene müfredat değişiyo aw

size hayatla ilgili şimdiye dek edindiğim en değerli şeyi söyleyeyim. şöyle hayat çeşmesinden milim milim damıttım bunu. ona göre gardınızı alıp hayata o pencereden bakın. tabii, bakabilirseniz. iş çıkar çatışmasına girdiği an, hiç kimse bir diğerini tanımıyor. buna aile kavramı vb. dahil. bakın, bunu yüzeysel bir şekilde söylemiyorum. ben bu fikre ulaşmak için bir dünya badire atlatıp oksijenle zehirlendim. ona göre ciddiye alın ve şimdi bu bilgiyle ne yaparsanız yapın. orası size kalmış.

İnsanın kendinden başka kimsesi yok. Kendini ağlatabilende sensin. Güldüren de..

17 yaşında öğrendiğim şu ki her şeyi dengede yaşamak... Sevmek, nefret etmek, üzülmek, ağlamak. Yoksa o aşırıya kaçtığınız yerden ağır darbe alıyorsunuz.

"Meğer ben senin evde ses olsun diye sabaha kadar açık bıraktığın televizyonmuşum." Alın size hayattan öğrenilen şey.

Her zaman ilkin kendini düşünüp önce"BEN" diyeceksin

SEVMEK YETMİYORMUŞ.

genellikle tecrübe dahilinde oluyor, tek seferde öğrenemiyorsun. en azından bende öyle olmuştu/oluyor. öğrendiğim bir şeyi yazayım hemen; vizesinden kaldığın dersten %78.19 oranında kalırsın. vize önemli. vizesinden geçtiğin dersi de %62.46 oranında verirsin. vize önemli.

ileriye dair büyük büyük planlar yapılmaması gerektiği. hepsi piç olunca insan bi ortada kalıyor öyle.

bizim birkaç kimsemiz var. Birkaç kimsemizin herkesi..

hayatta her zaman sahip olduğundan daha fazlasını istemeyi ve ne olursa olsun cildini nemlendirmeyi ihmal etmemelisin.

bir insan bir boku bir kere yediyse bir daha yer. tecrübeyle sabittir bu. tabi benim tecrübemle değil. benim tecrübelerimden aforizma falan çıkmaz. kederli ve mutsuz sarhoşlar için kafa s*kecek anekdotlar çıkar sadece. kaç tane insan evladı gelip gittiyse bu dünya çöplüğünden alayının tecrübeleriyle sabittir. yani bunu, bir insanın bir bok yediğinde aynı boku bir daha yiyeceğini herkes bilir.